अनिताचं धाडस
काय असेल त्याचा पुढचा धाडसी प्लॅन?
गेल्या काही महिन्यांच्या त्यांच्या संबंधांमधून तिला स्वतःबद्दल आणि स्वतःच्या कामुकतेबद्दल नवनविन ज्ञान मिळत होतं. आपल्याला सेक्सबद्दल खूप काही माहिती आहे, असं अमितची ओळख होण्यापूर्वी तिला वाटत होतं. पण अमितशी संबंध आल्यापासून ती अशा अनेक गोष्टी करायला लागली होती, ज्यांची तिनं त्याआधी कल्पनाही केली नव्हती. तिचे स्वतःबद्दलचे अनेक गैरसमज गळून पडले होते. अमित भेटण्यापूर्वी आपण सेक्सच्या बाबतीत पूर्ण समाधानी आहोत, असं तिला वाटायचं. पण लवकरच, आपण समाधानी नसून आत्मसंतुष्ट बनलो असल्याचं तिच्या लक्षात आलं होतं.
तिच्या आणि अमितच्या दुसर्‍याच प्रणयावेळी त्यानं तिच्या डोळ्यांवर पट्टी बांधली होती. डोळ्यांना दिसत नसताना आपलं शरीर किती सेन्सिटीव्ह बनू शकतं, याचा अनितानं कधी विचारही केला नव्हता. प्रत्येक अवयव स्पर्शासाठी आसुसला होता, आणि पुढचा स्पर्श शरीराच्या कुठल्या बिंदूवर होईल, या उत्सुकतेनं ती प्रचंड उत्तेजित झाली होती. तिच्या शरीराला होणारा त्याचा प्रत्येक स्पर्श चिरकाल टिकावा, असंच तिला वाटत होतं, आणि तो प्रत्येक स्पर्श पुरेपूर उपभोगण्यासाठी ती धडपडत होती.
पुढच्या वेळी अमितनं तिचे हातपाय बेडला बांधून टाकले होते. स्वतःचं अनावृत्त शरीर, त्याचा उपभोग घेणारा आपला पार्टनर, त्याला मिळणारा आनंद समोर दिसत असतानाच, आपण स्वतः मात्र काहीही करु शकत नाही – ना विरोध करु शकतो, ना साथ देऊ शकतो – हे फीलिंग खूप वेगळं होतं. आपल्या सुंदर आणि तारुण्यानं मुसमुसलेल्या शरीराचं तो स्वतःच्या मर्जीप्रमाणं रसपान करतोय, आपल्या डोळ्यांदेखत… आणि आपण तो करेल ते, करेल तसं, फक्त अनुभवायचं. जबरदस्त असहाय्य भावना, तितकीच जबरदस्त उत्तेजना!
असे नवनविन खेळ रंगत चालले होते आणि अमितच्या कल्पकतेला दाद देत ती त्या सर्व खेळांचा मनसोक्त आनंद लुटत होती. विशेष म्हणजे, आपला स्वभाव आक्रमक आणि डॉमिनेटिंग आहे असं मानणारी अनिता, प्रणयाच्या खेळात अमितला सहज शरण जात होती. इतकंच नव्हे तर, हे असं पूर्णपणे शरण जाणं, आपलं शरीर त्याच्या हवाली करणं, तो करेल ते करुन घेणं, तो सांगेल ते करणं, हे सगळं तिला मनापासून आवडायचं. कुणीतरी आपल्याला डॉमिनेट करावं, आपल्याकडून काहीही करवून घ्यावं, असं तिला आता वाटायला लागलं होतं. स्वतःच्या स्वभावातल्या ह्या बदलानं तिला स्वतःला आश्चर्यचकीत केलं होतं.
काल रात्री अमित म्हणाला होता की उद्याचं धाडस आत्तापर्यंतच्या खेळाचा कळस असेल.
“मी सांगेन ते सगळं ऐकशील ना, अनि?” त्यानं विचारलं होतं.
त्याच्या नुसत्या विचारण्यानंच तिच्या अंगावर शहारा आला होता.
“हो रे राजा, तू म्हणशील तसं वागेन मी,” हळूवार आवाजात तिनं उत्तर दिलं होतं. आपल्याला इतक्या हळूवार बोलता येतं, हा शोधही तिला अमित भेटल्यावरच लागला होता.
“ठीकाय तर मग, उद्या तुझ्या ऑफीसमधे तुला एक पत्र मिळेल. त्या पत्रात तुझ्यासाठी पुढच्या सूचना असतील.”
…आणि आता खरोखरच तिच्या हातात ‘ते’ पत्र होतं!
थरथरत्या हातांनी तिनं पाकीट फोडलं. काय बरं लिहिलं असेल ह्यात? काय असेल अमितचा पुढचा धाडसी प्लॅन? आज काय करायला लावेल तो आपल्याला? थोडं घाबरत, थोडं लाजत, खूप उत्सुकतेनं तिनं आतला पांढराशुभ्र कागद बाहेर काढला, उलगडला, आणि वाचायला सुरुवात केली…
“सूचनाः-
१. आजच्या धाडसी खेळासाठी रात्री ठीक आठ वाजता तयार रहायचं आहे.
२. आजचा ड्रेस कोड आहे – शिफॉनची लाल साडी, मॅचिंग ब्लाऊज, मॅचिंग ब्रा-पॅन्टी, कानांत सोन्याचे झुमके, चांदीचा कमरबंद, आणि हाय-हील सँडल्स.
३. शार्प आठ वाजता एक मर्सिडीज तुला न्यायला येईल. कुठे जायचंय ते ड्रायव्हरला ठाऊक असेल. त्याच्याकडेच तुझ्यासाठी पुढच्या सूचना असतील. माझ्या सूचना पाळतेस तशाच त्याच्याही सूचना आज पाळायच्या आहेत.
४. याव्यतिरिक्त एकही वस्तू बरोबर घ्यायची नाही. पर्स किंवा इतर कुठल्याही गोष्टीची तुला गरज पडणार नाही.”
सूचना वाचून होईपर्यंत अनिताच्या छातीत धडधड वाढली. आज काय घडणार आहे, याच्या उत्सुकतेनं तिचं आत्ताच पाणी-पाणी व्हायला लागलं. अमित, ड्रेस कोड, रात्रीचे आठ, मर्सिडीजचा ड्रायव्हर… याव्यतिरिक्त तिला काहीच सुचेना. कामातून तर केव्हाच लक्ष उडालं. थोडीशी भीती, थोडी हुरहूर, थोडी गंमत, प्रचंड उत्सुकता… आतापर्यंतचे त्यांचे खेळ कितीही भन्नाट असले तरी ‘खाजगीत’ खेळले होते. कधी अनिताच्या घरी, कधी अमितच्या फ्लॅटवर, आणि एकदा एका हॉटेलवर. पण तिचं अमितला पूर्ण शरण जाणं हे सिक्रेटच होतं… जे आज एका तिसर्‍या माणसाला ठाऊक होणार – त्या मर्सिडीजच्या ड्रायव्हरला! अमितनं त्या ड्रायव्हरजवळ काही वेड्यावाकड्या सूचना तर दिल्या नसतील ना? अमितनं सांगितलंय, ड्रायव्हर सांगेल ते सगळं ऐकायचं… ड्रायव्हरनं आपल्याला गाडीतच कपडे काढायला सांगितले तर?? किंवा गाडीत बसताना त्याला किस्‌ करायला सांगितलं तर?? किंवा तो गाडी चालवत असताना आपल्याला खाली वाकून त्याचा…??? अरे देवा! हे काय कबूल करून बसलो आपण अमितजवळ? त्याच्यावर एवढा विश्वास टाकून आपण चूक तर नाही केली?
एकीकडं अशा शंका मनात येत असतानाच, आपल्याला कसलाही धोका पोहोचेल अशी परिस्थिती अमित निर्माण होऊ देणार नाही, असा विश्वासही तिला वाटत होता. त्या ड्रायव्हरनं गाडीतच आपल्याला कपडे उतरवायला लावण्याचा विचार जितका भीतिदायक होता तितकाच एक्सायटिंग पण होता, हे जाणवून ती स्वतःशीच हसली.
आठ वाजेपर्यंत अनिताचं तीन वेळा सगळं आवरुन झालं होतं. पहिल्यांदा तिनं लाल साडी नेसली होती, पण ती शिफॉनची नव्हती. नसू दे नसली तर, एवढं सगळं ऐकलंच पाहिजे का… असं म्हणत असतानाच नकळत तिनं ती साडी फेडून शिफॉनची लाल साडी शोधली होती. बर्‍याच दिवसांनी सोन्याचे झुमके बाहेर काढले होते. जीन्स आणि टी-शर्टवर हे झुमके घालायचा काही चान्स नव्हता, पण अमितला ते फार आवडतात, असं एक-दोनदा त्याच्या बोलण्यात आलं होतं. विशेष म्हणजे, आपल्याकडं चांदीचा कमरबंद आहे हे आपण अमितला कधी सांगितलं तेच तिला आठवत नव्हतं. पण तिच्याकडं असलेल्याच गोष्टी त्यानं पत्रात लिहिल्या होत्या, एवढं नक्की. त्याच्या हुशारीचं मनोमन कौतुक करत असतानाच…
…घड्याळात आठचे टोल पडले आणि रस्त्यावरुन कारचा हॉर्न ऐकू आला. अनिता धावतच जिना उतरुन बाहेरच्या पॅसेजमधे आली. गेटसमोर लांबलचक काळी मर्सिडीज उभी होती. सवयीनं खांद्याला लावलेली पर्स काढून तिनं हॉलमधल्या सोफ्यावर फेकली, मेन डोअर लॉक केलं, आणि गेट उघडून मर्सिडीजच्या दिशेनं चालत आली. युनिफॉर्ममधल्या ड्रायव्हरनं तिच्यासाठी मागचं दार उघडून धरलं. ड्रायव्हर मध्यम वयाचा आणि दिसायला शिष्ट वाटत होता. हा आपल्याला काही सूचना देणार आहे का, याचा विचार करत ती आत बसली. अतिशय अदबीनं दार बंद करुन ड्रायव्हर पुढे जाऊन बसला आणि त्यानं इंजिन स्टार्ट केलं. तिच्या अपेक्षेनुसार, मर्सिडीजमधून प्रवास करणं खरंच आरामशीर होतं, पण तिला उगीचच अवघडल्यासारखं वाटत होतं. आता हा ड्रायव्हर आपल्याला काय करायला सांगेल, केव्हा सांगेल, आणि त्यानं सांगितलेलं आपण खरंच ऐकायचं का… असे अनेक विचार तिच्या मनात खळबळ माजवत होते.
शहरातल्या गजबजलेल्या रस्त्यांवरुन मर्सिडीज सुसाट वेगानं धावत होती. हळूहळू आजूबाजूचं ट्रॅफीक विरळ होत गेलं आणि आपण शहर सोडून इंडस्ट्रीयल एरियामधे आल्याचं तिच्या लक्षात आलं. अरुंद रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला दिसणारे कारखाने आणि ऑफीसच्या बिल्डींग तिला ओळखीच्या वाटत नव्हत्या. अचानक ड्रायव्हरनं मर्सिडीजचा वेग थोडासा कमी करुन एका गोडाऊनसारखं दिसणार्‍या प्लॉटमधे प्रवेश केला. मुख्य रस्त्यावरुन आत शिरण्याइतपत गाडीचा वेग कमी झाला असला तरी प्लॉटबाहेरच्या पाटीवरची अक्षरं वाचण्याइतकाही तो कमी नव्हता. प्लॉटमधे शिरल्यावर अनिताला दिसलं एक जुनंपुराणं गेट आणि एक पडकी वॉचमन केबिन.
कार थांबवून ड्रायव्हर बाहेर आला. मागे येऊन त्यानं अनितासाठी दार उघडून धरलं. ती उतरताच त्यानं दार बंद केलं आणि तिच्या दंडाला धरून त्या पडक्या वॉचमन केबिनमधे घेऊन गेला. अनितानं अजूनही त्या ड्रायव्हरचा आवाजसुद्धा ऐकला नव्हता. त्या चार बाय चार फुटाच्या छोट्याशा केबिनला पुढच्या बाजूला काउंटर होतं. काउंटरला बसलेला तरुण ड्रायव्हरला म्हणाला, “थँक्यू रमेश, आता पुढचं मी बघतो.” त्यावर ड्रायव्हर फक्त हसला आणि चटकन्‌ मागे वळून निघून गेला. आता अनिता एकटीच त्या अनोळखी पण देखण्या तरुणासमोर उभी होती. त्याच्या हसण्यात काही जादू होती.
“अनिता नाव ना तुझं? माझ्यामागून चल,” त्या तरुणानं आदेश दिला. अनिता निमूटपणे त्याच्या मागोमाग चालू लागली. दोघं त्या पडक्या बिल्डींगच्या मागच्या भागातील एका ऑफीससारख्या खोलीत आले. एका कोपर्‍यात मांडलेल्या टेबल-खुर्चीशिवाय खोलीत दुसरं काहीच नव्हतं.
“आजच्या अनोख्या धाडसासाठी तयार आहेस ना, अनिता?” त्यानं गंभीर होत विचारलं.
“अं? आहे कदाचित…” अनिता थोडी नर्व्हस होत म्हणाली.
“छान,” गूढपणे हसत तो म्हणाला, “आज रात्री जो कुणी तुला ज्या काही सूचना देईल, त्या सर्व निमूटपणे पाळायच्या आहेत. कुठलीही शंका मनात न ठेवता… आणि कुणालाही न विचारता. त्याबदल्यात तुला मिळेल असं सुख, ज्याची तू कधी कल्पनाही केली नसशील. तुला दिल्या जाणार्‍या सूचनांपैकी काही विचित्र किंवा विक्षिप्तही वाटतील, पण विश्वास ठेव, त्या सूचनांप्रमाणे वागल्यावरच तुला परमोच्च सुख मिळेल. तेव्हा कसलीही लाज, शरम, भीती न बाळगता फक्त जसं सांगितलं जाईल तसं करत जा.”
“ठीकाय. काय करावं लागेल मला?” अनितानं निश्चयपूर्वक विचारलं.
अनिताच्या मादक शरीरावर नजर फिरवत तो म्हणाला, “ऐक तर मग. सर्वप्रथम तुझे कपडे उतरवायला सुरु कर.”
“सगळे?” अनितानं दचकून विचारलं.
“नाही,” खट्याळपणे हसत तो म्हणाला, “तुझी पॅन्टी, कानातले झुमके, चांदीचा कमरबंद, आणि हाय-हील सँडल्स सोडून सगळं काढून टाक.”
आपण सूचना बरोबर ऐकली की नाही, तेच अनिताला कळेना. त्यानं अगदी स्पष्ट शब्दांत आणि भारदस्त आवाजात सूचना दिली होती. अनिताला मात्र उगाचच वाटलं की तो असं काहीच म्हणाला नाही. मोठ्या प्रयत्नानं त्याची सूचना पचवल्यावरही ती तशीच थांबून होती, तो खोलीच्या बाहेर जाण्याची वाट बघत… त्यानं निदान पाठ तरी फिरवावी असं तिला वाटलं. अर्थात आपण फारच अपेक्षा करतोय हे अनिताला कळत होतं, पण तरी…
उसन्या आवेशात तिनं खांद्यावरुन शिफॉनच्या साडीचा पदर खाली खेचला. आपणही या खेळात कमी नाही, हे दाखवून देण्यासाठी त्याच्या नजरेला नजर देत तिनं स्वतःच्या ब्लाऊजचं पहिलं हुक उघडलं. पण दुसर्‍या हुकबरोबर त्याची नजर खाली घसरलेली जाणवताच तिनं नकळत स्वतःकडं बघितलं. अतिशय तंग ब्लाऊजचे दोन हुक निघाल्यानं स्पष्ट दिसणारी मऊ गुलाबी ब्रा आणि त्यातून बाहेर पडायची धडपड करणारे गोरेपान मांसल उरोज बघून ती लाजेनं चूर झाली. अतिशय एक्साईट झाल्यानं तिचा श्वासोच्छवास जोरजोरात होऊ लागला होता, आणि त्याबरोबरच तिचे आधीच पुष्ट असणारे स्तन अजूनच फुलून येताना दिसत होते. खालमानेनंच तिनं ब्लाऊजचे सगळे हुक्स काढले आणि भराभर निर्‍या सोडवत शिफॉनची सुळसुळीत साडीदेखील फेडून टाकली. साडीनं पायापाशी लोळण घेताच, चोरट्या नजरेनं त्याच्याकडं बघत तिनं हात मागं नेले आणि दोन्ही हातांतून आपला तंग ब्लाऊज ओढून काढला. आपले दोन्ही हात मागं नेत आणि अर्थातच आपली पुष्ट छाती आणखी फुगवत तिनं ब्राचे हुक्सदेखील काढले, पण काही क्षण त्याच पोझमधे उभी रहात त्याच्याकडं बघू लागली. तिच्या फुलत जाणार्‍या वक्षस्थळांवर नजर रोखून तो उभा होता. आता यातून सुटका नाही, हे लक्षात आल्यावर अनितानं डोळे मिटले, दीर्घ श्वास घेतला आणि हळूहळू दोन्ही हातांच्या चिमटीत ब्राचे बंद पकडून ती अंगातून काढून टाकली. आता त्याच्या नजरेला नजर भिडवण्याइतकी हिंमत तिला वाटत नव्हती. आणि तेवढ्यातच तिला जाणवलं, मघाशी त्यानं बाहेर निघून जावं किंवा आपल्याकडं पाठ फिरवावी अशी अशक्य अपेक्षा आपण करत होतो. पण या परक्या तरुणासमोर निर्वस्त्र होत असताना आपण स्वतः पाठ फिरवू शकलो असतो की! पण आपण निर्लज्ज्पणे त्याच्या समोर आपलं एक-एक वस्त्र उतरवत… या विचारानं ती अजून शरमली.
“तुझे कपडे नीट घडी करून त्या टेबलावर ठेव,” त्याच्या पुढच्या सूचनेनं अनिता भानावर आली. तिनं डोळे उघडले पण त्याची नजर टाळत, पायाशी लोळण घेणारी साडी, ब्लाऊज, आणि ब्रा उचलून टेबलजवळ गेली. नीट घडी करून टेबलवर ठेवून ती खालमानेनंच त्याच्यासमोर, पण थोड्या अंतरावर येऊन उभी राहिली.
“आता पाठीमागे फिर आणि दोन्ही हात मागे घेऊन उभी रहा,” त्यानं पुन्हा गंभीर आवाजात सूचना दिली. आता पाठ फिरवून काय उपयोग, असा विचार करत ती मागं फिरली आणि मोठ्ठा आळस दिल्यासारखे दोन्ही हात मागं नेले. तो आपल्या दिशेनं येतोय याची चाहूल लागून ती शहारली. पुढं काय होईल याचा विचार करत असतानाच तिच्या नाजूक मनगटांना थंड धातूचा स्पर्श झाला. हे काय नविनच, असं म्हणेपर्यंत ‘क्लिक्‌’ असा आवाज होऊन तिचे दोन्ही हात त्याच पोजमधे त्यानं घातलेल्या बेडीत अडकले होते.
अरे देवा! आपण या इथं अनोळखी जागी, अनोळखी पुरुषाबरोबर, या अवेळी, अशा अवस्थेत… आणि आता इतके असहाय्य!! अंगावर नावापुरते कपडे, जवळ मोबाईल, पर्स काहीच नाही… असूनही काय उपयोग? दोन्ही हात असे मागं बेड्यांमधे अडकलेले. अमितचा पत्ताच नाही. आणि हा अनोळखी पण देखणा तरुण आपल्या इतक्या जवळ येतोय… मूर्ख! मूर्ख आहेस तू, अनिता. एवढा आंधळा विश्वास टाकतात का कुणावर? आणि तोही अमितसारख्या व्यक्तीवर… किती ओळखतेस तू त्याला? आता काय होईल तुझं इथं? ओह गॉड, काय करून बसले मी हे…
“चल,” असं म्हणून तिच्या चलण्याची वाट न बघता तो तिच्या दंडाला धरुन दरवाजाकडं निघाला. विरोध करण्यात काही अर्थच नव्हता. दरवाजातून बाहेर पाऊल टाकताच हवेची थंडगार झुळूक अनिताच्या सर्वांगावरुन फिरली आणि तिच्या डोळ्यात टचकन्‌ पाणी आलं. जड पावलांनी ती तो नेईल तिकडं जात होती. तो जवळजवळ ओढतच तिला अंधार्‍या पार्कींग लॉटमधे घेऊन आला. अशा अर्धनग्न अवस्थेत तिला त्या अंधाराचाही आधार वाटून गेला, पण…
पण हे काय? स्वतःच्या अर्ध-अनावृत्त शरीराची, स्वतःच्या असहाय्यतेची, या अनोळखी तरुणाच्या अनैच्छिक सहवासाची लाज, भीती वाटत असतानाच ती नकळत उत्तेजितही होत होती. आपल्या शरीरावरच्या एकमेव वस्त्राच्या आत गोड संवेदना जाग्या होत असलेल्या जाणवून ती प्रचंड लाजली. आपल्याला नक्की काय वाटतंय हेच तिला कळेनासं झालं. खोलीच्या बाहेर पडून या पार्कींगमधे येईपर्यंत शरीराला थंड हवा झोंबत असली तरी, चालताना त्याच्या शरीराच्या होणार्‍या पुसट स्पर्शानं, आपल्या उघड्या दंडावरच्या त्याच्या राकट पकडीनं तिला उबदार वाटायला लागलं. थंड हवेच्या मार्‍यानं की प्रचंड उत्तेजनेनं तिचे गडद चॉकलेटी रंगाचे निप्पल ताठरून आता दुखायला लागले. वाटत होतं, असे दोन्ही हातांच्या चिमटीत धरून जोरात… पण दोन्ही हात तर मागं बेडीत अडकलेले. मग काय झालं? त्याचे दोन्ही हात तर मोकळेच आहेत ना. ज्या राकटपणे त्यानं आपला दंड दाबून धरलाय, त्याच ताकदीनं जर त्यानं चिमटीत आपली ताठरलेली बोंडं…
स्वतःच्याच विचारांनी अनिता भयंकर दचकली. काही क्षणांपूर्वी आपण काय विचार करत होतो? या असहाय्यतेनं, लाजेनं आपल्या डोळ्यात आत्ताच पाणी आलं होतं आणि आता या अनोळखी पुरुषाच्या राकट हातांचा स्पर्श आपल्या सर्वात खाजगी अवयवाला व्हावा, असा विचार… की इच्छा?? देवा! काय झालंय मला? कसले विचार येतायत हे मनात? अमित, कुठं आहेस रे दुष्टा? तूच… तूच बनवलंस मला असं! उद्या आरशात स्वतःकडं बघू तरी शकेन की नाही मी??
पार्कींग लॉटच्या टोकाला एक छोटा दरवाजा होता. लाथेनंच तो दरवाजा उघडत त्यानं अनिताला आत ढकललं. एखाद्या मोठ्या पण रिकाम्या गोडाऊनसारखं काहीतरी होतं ते. अनितानं डोळे बारीक करून आजूबाजूला बघायचा प्रयत्न केला, पण खोलीच्या मधोमध उंचावर टांगलेल्या दिव्याशिवाय बाकी सारा अंधारच होता. त्यानं पुन्हा ओढत तिला त्या दिव्याच्या उजेडाखाली आणून उभं केलं. इतका वेळ अंधाराचं पांघरुण घेतलेला तिचा सुंदर देह पुन्हा एकदा ढळढळीत उघडा पडला. शरमेनं की अचानक डोळ्यांवर आलेल्या प्रकाशानं, तिनं डोळे घट्ट मिटून घेतले. काही क्षण अत्यंत शांततेत गेले. कसलीही हालचाल नाही, कसलीही चाहूल नाही. आपल्याला इथं सोडून तो निघून गेला की काय, असं वाटत असतानाच…
तिच्या रेखीव कंबरेवर तिला त्याचा राकट स्पर्श जाणवला. एक-दोनवेळा तो स्पर्श कंबरेच्या दोन्ही बाजूंनी हळूहळू वर सरकत काखेपर्यंत गेला आणि मग सर्रकन खाली घसरत तिच्या पॅन्टीच्या कडांमधे घुसला. पुढं काय होणार याची जणू कल्पना आल्यानं अनितानं आपले डोळे अजूनच घट्ट मिटून घेतले. त्याच्या दोन्ही हातांची बोटं तिच्या गुलाबी पॅन्टीच्या कडांना धरून खाली खेचत होती. मांडीपर्यंत आल्यावर तिची पॅन्टी अडकली. हात मागं बांधले असल्यानं, इच्छा असून-नसून तिला काहीही करता येत नव्हतं. त्याच्या डाव्या हाताची बोटं अधिकारानं मागून पुढं आली आणि तिच्या ओलसर योनीला पुसटसा स्पर्श करत, तिच्या पॅन्टीचा पुढचा भाग चिमटीत पकडून खाली खेचू लागली. पुढच्या क्षणाला तिच्या शरीरावरचं, नाममात्र असलं तरी, शेवटचं वस्त्र पायात गळून पडलं.
“बाहेर ये त्यातून,” त्याचा दमदार आवाज त्या रिकाम्या गोडाऊनमधे घुमला. तिनं अजिबात विचार न करता आपले पाय पॅन्टीमधून सोडवून घेतले. आता ती पूर्णपणे निर्वस्त्र, अनावृत्त, नग्नावस्थेत उभी होती. नाही म्हणायला तिच्या आकर्षक शरीरावर काही गोष्टी शिल्लक होत्याच – तिच्या कानांतले झुमके, चांदीचा कमरबंद, आणि हाय-हील सँडल्स. अर्थात लज्जारक्षणासाठी यातल्या कुठल्याच गोष्टीचा काहीच उपयोग नसला तरी, स्वतःला त्या रुपात कल्पून ती उत्तेजित होऊ लागली.
“अशीच उभी रहा,” पुढची ऑर्डर सोडून तो बाजूला झाला. अनितानं आता डोळे उघडले असले तरी त्याची आज्ञा मोडून मान वळवून बघावंसं तिला वाटलं नाही. काय करत असेल बरं तो, असा विचार करत असतानाच तिला काहीतरी ढकलत आणल्याचा आवाज आला. किंचित उजवीकडं नजर टाकल्यावर तिला तो दिसला. एक चाकं असलेलं टेबल ढकलत तिच्या दिशेनं येत होता. टेबल तिच्या कंबरेच्या उंचीचं होतं. टेबलाच्या पायांजवळ चामड्याच्या पट्ट्या सोडलेल्या होत्या. त्यानं ते टेबल तिच्या अगदी समोर आणून उभं केलं. मग पुन्हा तिच्या मागे जात तिला पुढं ढकलून टेबलाला टेकवलं.
“पाय फाकव, अनिता,” त्यानं हुकूम सोडला. आज्ञाधारकपणे तिनं दोन्ही पाय थोडे-थोडे बाजूला केले. “अजून फाकव,” तो ओरडला तशी ती घाबरून दोन्ही पाय पूर्ण फाकून उभी राहिली. आता तिची ओलसर योनी त्या टेबलावर अंथरलेल्या चामड्याला स्पर्श करत होती. तिचे पाय टेबलाच्या पायांपर्यंत पोचताच त्यानं चामडी पट्ट्यांनी तिचे दोन्ही पाय घट्ट बांधून टाकले. आता तिला जागेवरुन हलणं अजिबात शक्य नव्हतं. तिच्या मागं येत त्यानं तिचे हात बेड्यांमधून मुक्त केले.
तो हसत हसत तिच्या समोर येऊन उभा राहिला. तो असा तिच्या विवस्त्र शरीराकडं निरखून पाहत असताना अनिताची नजर आपोआप लाजेनं खाली झुकली. त्याचं हुकूम सोडणं सुरुच होतं.
“खाली वाकून पायांचे अंगठे पकड.”
ती खाली वाकताच तो पुढं सरकला आणि तिचे हात तिच्या पायांशी जुळवून त्यानं बांधून टाकले. कितीही धाडसी असली तरी अनिताला या असहाय्य अवस्थेची जबरदस्त भीती वाटली. आता या अवस्थेत तिला स्वतःहून कसलीही हालचाल करणं शक्य नव्हतं. तिची ओलसर योनी आणि भरगच्च नितंब ‘त्या’ अनोळखी पुरुषापुढं पूर्ण उघडे पडले होते. इतकंच नाही तर, तिचं ‘ते’ कोवळं, सुरकुतलेलं भोकदेखील त्याला आता व्यवस्थित दिसत असेल. तो आता काय करेल, याची चाहूल घेत ती स्वतःच्या श्वासांवर नियंत्रण मिळवण्याचा प्रयत्न करत होती. मिनिटभरासाठी तिला त्याची कसलीच हालचाल जाणवली नाही, पण मग तो आपल्या मागं, अगदी जवळ येऊन उभा राहिल्याचं तिला जाणवलं. आणि त्याबरोबरच तिला जाणवला एक अतिशय परिचित, पण त्या ठिकाणी अनपेक्षित वस्तूचा स्पर्श…
व्हॅसलिन! हो, नक्की व्हॅसलिनच होतं ते. आपल्या बोटावर व्हॅसलिन घेऊन तो तिच्या सुरकुतलेल्या भोकाशी चाळा करत होता. थोडा वेळ त्याभोवती गोल-गोल फिरवून त्यानं भसकन्‌ आपलं बोट तिच्या गुदेत घुसवलं. क्षणभरासाठी अनिताचा श्वास अडकला.
अमितला भेटण्यापूर्वी आपल्या ‘या’ भोकाचा दुसरा काही उपयोग तिला माहीतच नव्हता. अमितबरोबर पाहिलेल्या पॉर्न व्हिडीओमधे गुदासंभोगाचं दृश्य आलं की तिला किळस वाटायची. ती अमितवर आरडाओरड करुन ते दृश्य बंद करायला लावायची. पण एकदा तिचे हातपाय बेडला बांधून त्यानं डॉमिनेटिंग सेक्सचा प्रकार तिला शिकवला होता, त्यावेळी तिच्या विरोधाला न जुमानता त्यानं एक रबरी प्लग तिच्या गुदेत घुसवला होता. सुरुवातीला कळवळून किंचाळणार्‍या अनिताला थोड्या वेळातच या प्रकाराची मजा जाणवली होती. त्यानंतर मात्र जेव्हा-जेव्हा अमित तिच्या योनीचं रसपान करायला खाली सरकायचा, तेव्हा-तेव्हा ती त्याला एक तरी बोट मागं घुसवायची विनंती करु लागली होती. खरंतर अमितला तो प्रकार खूप आवडायचा, पण केवळ अनिताला सतावण्यासाठी तो तिला आठवण करून द्यायचा, तिच्या नकाराची आणि किळस वाटण्याची…
पण आज इथं असं या अनोळखी पुरुषाचं बोट तिच्या कोवळ्या गुदाभोकात मुक्त संचार करताना तिच्या मनात असंख्य भावनांचा कल्लोळ दाटला होता. स्वतःच्या असहाय्यतेबद्दल संताप वाटत होता. त्या घुसखोराच्या निर्लज्ज आगाऊपणाचा राग येत होता. आपल्याला अशा परिस्थितीत आणून सोडणार्‍या अमितबद्दल घृणा वाटत होती. त्याचं बोट आत-आत शिरताना वेदनेनं डोळ्यांत पाणी दाटलं होतं. आणि त्याचवेळी, एका अनोळखी जागी विवस्त्रावस्थेत एका अनोळखी पुरुषाचं बोट आपल्या गुदाभोकात फिरतंय, या जाणीवेनं ती प्रचंड उत्तेजितही झाली होती.
थोडा वेळ तिच्या भोकात बोट आत-बाहेर करुन झाल्यावर त्यानं एक जाडजूड रबरी प्लग जबरदस्तीनं तिच्या भोकात घुसवला. व्हॅसलिनमुळं त्रास थोडा कमी झाला तरी, तिच्या कोवळ्या भोकाच्या मानानं प्लगचा आकार बराच मोठा होता. पण कळवळून ओरडण्याशिवाय अनिता काहीही करु शकत नव्हती. प्लग पूर्ण आतमधे सारून झाल्यावर त्यानं तिच्या गोर्‍यापान नितंबावर एक जोरदार चापट मारली आणि तिच्यापासून लांब झाला. अनिता रडणं-ओरडणं थांबवून मोठ्ठा श्वास घ्यायचा प्रयत्न करत होती, तेवढ्यात…
“फटॅक्‌” आवाजापाठोपाठ अनिताचा अक्षरशः हंबरल्यासारखा आवाज त्या खोलीत घुमला. या क्षणी तिला अमितचा प्रचंड राग आला. त्या दोघांमधल्या अतिशय खाजगी गोष्टी त्यानं नक्की या अनोळखी माणसाला सांगितल्या असणार. नक्कीच! त्याशिवाय, कामाच्या ठिकाणी नेहमी बॉसिंग करणार्‍या अनिताला सेक्समधे मात्र डॉमिनेट करुन घ्यायला आवडतं, हे या माणसाला कसं कळलं असतं? मघाशी आपल्या गुदेत त्याचं बोट फिरत असताना आपण रडत-ओरडत असलो तरी आपल्याला ते बोट फिरवणं मनापासून आवडतं हेही त्याला ठाऊक असणार. आणि आता तर तिला होणार्‍या शारीरिक वेदनेची अजिबात फिकीर न करता, तिच्या प्रतिक्रियेचा अंदाज न घेता, ज्या निर्दयतेनं त्यानं चाबूक फटकावला होता, त्यावरुन तर नक्कीच त्याला अमितनं सगळा अंदाज दिलेला असणार याची तिला खात्री पटली. अतीव वेदनेतून परमसुख मिळवण्याची ही ट्रिकदेखील तिला अमितनंच शिकवली होती. बाहेरच्या जगात, समोरच्या माणसानं आवाज चढवून बोललेलं देखील अनितानं खपवून नसतं घेतलं. पण या खाजगी जगात मात्र आपल्याला कुणीतरी भयंकर यातना द्याव्यात, शारीरिक जबरदस्ती करावी, ही तिची सर्वात मोठी फॅन्टसी होती. या माहितीचाच फायदा घेऊन हा माणूस आपल्या शरीराशी खेळतोय, हे जाणवून तिला रागही आला आणि त्याच वेळी अत्यंत उत्तेजितही वाटलं. तिच्या मनात हे सगळे विचार येत असताना, त्यानं मात्र आपलं चाबूक उडवायचं काम चालूच ठेवलं होतं. तिचे गोरेपान नितंब आता चेरीसारखे लालभडक आणि तापलेल्या तव्यासारखे गरम झाले होते.
दहा-पंधरा फटके मारुन झाल्यावर त्यानं चाबूक बाजूला फेकून दिला आणि अनिताच्या हुळहुळणार्‍या लालबुंद गोळ्यांना तो कुरवाळू लागला. अतीव यातनेनंतर ते कुरवाळणं अनिताला हवंहवंसं वाटू लागलं. अजून थोडा वेळ त्याचे हात तिथं फिरत रहावेत असं तिला वाटत असतानाच तो थांबला आणि तिच्या समोर येऊन उभा राहिला. खाली वाकून तिचे हात सोडवत त्यानं तिला सरळ उभं केलं. तिचे नाजूक हात आपल्या हातात घेत त्यानं वर उचलले. वरुन एक मजबूत दोर लोंबत असलेला अनिताला दिसला. त्यानं सफाईदारपणे तिचे दोन्ही हात जुळवून त्या दोरात गुंफून टाकले. करकचून गाठ मारुनच तो बाजूला झाला. छताला टांगलेल्या पुलीवरुन तो दोर पलिकडं बांधलेला होता. त्यानं ते बांधलेलं टोक सोडवून आपल्या हातात घेतलं आणि जोर लावून तो दोर खेचायला लागला. त्याच्या हातात वाढणार्‍या दोराबरोबर अनिताचं शरीर वर-वर खेचलं जात होतं. कसलाही प्रतिकार न करता अनिता आपलं शरीर खेचलं जाऊ देत होती. तिच्या दोन्ही टाचा उचलल्या जाईपर्यंत त्याचं दोर खेचणं सुरु राहिलं. आता अनिता आपल्या हाय-हील्सच्या पंजांवर शरीराचा तोल सांभाळत उभी, नव्हे लोंबकळतच होती. दोराचं टोक पुन्हा बांधून तो तिच्या समोर येऊन उभा राहिला. दोन्ही हात वर खेचले गेल्यामुळं अनिताचे भरगच्च स्तन आता अगदी ताठ उभे झाले होते. वरुन खाली बघताना तिला स्वतःचे निप्पलदेखील जरा जास्तच टोकदार दिसत होते.
आणि मग, तिच्या निप्पलभोवतीच्या चॉकलेटी वर्तुळांवरुन बोटं फिरवत त्यानं अचानक तिचे दोन्ही टोकदार निप्पल चिमटीत पकडून जोरात ओढले. कळवळून ओरडत अनिता जागच्या जागी धडपडू लागली. खालून पाय आणि वरुन हात बांधलेले असल्यानं तिच्या धडपडण्यालासुद्धा मर्यादा होत्या. त्याचं बोटांच्या चिमटीत निप्पल पकडून ओढणं आणि सोडणं सुरुच होतं. हळूहळू अनिता पुन्हा उत्तेजित व्हायला लागली. डोळे मिटून, मान मागं फेकत तिनं आपलं शरीर त्याच्या दिशेनं पुढं सारलं. जणू तो वेदनादायी चिमटा तिला पुन्हा-पुन्हा हवा होता.
मधूनच त्यानं एका छोट्याशा डबीतनं कसलंतरी लाल रंगाचं क्रीम बोटांवर घेतलं. अगदी हळुवारपणे, मलम लावल्यासारखं ते क्रीम त्यानं तिच्या दोन्ही निप्पल्सभोवती लावलं. पुन्हा डबीत बोटं बुडवून त्यानं आणखी थोडं क्रीम काढलं. आता त्याचा हात खाली तिच्या योनीप्रदेशात चाचपडू लागला. तिच्या बारीक-बारीक केसांमधून तिच्या योनीपाकळ्या शोधून त्यानं तिथंही ते क्रीम चोपडलं. मग मागं जात त्यानं ते क्रीम रबर प्लगच्या बाजूबाजूनं तिच्या गुदाभोकातसुद्धा सारलं. आपल्या तिन्ही ‘खाजगी’ अवयवांवर त्या थंड क्रीमचा स्पर्श जाणवून अनिता अजूनच उत्तेजित होत होती.
पण काही सेकंदांतच ते थंड वाटणारं क्रीम तिला उबदार वाटायला लागलं. आणि हळूहळू ते क्रीम लावलेल्या ठिकाणी तिला खाज सुटू लागली. आपले स्तन कुणीतरी जबरदस्त कुस्करावेत, असं तिला तळमळून वाटू लागलं. स्वतःचे स्तन दाबण्यासाठी, स्वतःची ताठरलेली बोंडं चिरडण्यासाठी ती आपले हात सोडवण्याचा प्रयत्न करु लागली. आत्ता या क्षणी तिला त्याच्या राकट बोटांची गरज होती, तिच्या चुरचुरणार्‍या निप्पल्सवर आणि तिच्या खाजणार्‍या योनीमधे…
आणि त्याच वेळी तिला जाणवला त्या थरथरत्या वस्तूचा स्पर्श. तसा अमितनं तिला एक मिडीयम साईझचा व्हायब्रेटर गिफ्ट केला होता, पण आजतागायत तिनं एकटीनं तो कधीच वापरला नव्हता. अमितकडूनच ती तो व्हायब्रेटर स्वतःवर चालवून घ्यायची. पण आत्ता तिच्या खाजणार्‍या योनीपाकळ्या विलग करत आत घुसलेला व्हायब्रेटर बर्‍याच मोठ्या साईझचा वाटत होता. शिवाय त्याचे व्हायब्रेशन्स तिच्या अपेक्षेपेक्षा खूपच जोरात जाणवत होते. खाली दोन्ही पाय बांधलेले असले तरी मांड्या फाकवून ती व्हायब्रेटरसाठी जास्तीत जास्त जागा करुन देत होती. तिच्या नाजूक योनीचा अंदाज घेत तो हळूहळू एक-एक इंच पुढं सरकत होता. अनिता मात्र त्या क्रीममुळं आणि एकंदरीतच त्या अवस्थेमुळं इतकी उत्तेजित झाली होती की स्वतःचं संपूर्ण शरीर पुढं ढकलून ती तो व्हायब्रेटर आत-आत घ्यायचा प्रयत्न करत होती. तो जाडजूड व्हायब्रेटर पूर्ण आत घेतल्यावर ती थरथरत त्याचं व्हायब्रेशन उपभोगत उभी राहिली.
दोन्ही पाय खाली बांधलेले. दोन्ही हात वर खेचून बांधलेले. अशा अज्ञात ठिकाणी, अनोळखी पुरुषासमोर पूर्णपणे असहाय्य, अनावृत्त, उत्तेजित अवस्थेत लोंबकळणारी अनिता आयुष्यातलं परमसुख अनुभवत होती. तिच्या गुदाभोकात गच्च बसलेला प्लग आणि तिची योनी भरुन थरथरणारा व्हायब्रेटर. वरुन त्या लाल क्रीममुळं चुरचुरणारे निप्पल्स. त्या अनोळखी पुरुषानं आत्ता तिची दोन्ही बोंडं चिरडावीत, चावावीत, तिचे गुबगुबीत मांसल गोळे कुस्करावेत, असं तिला मनापासून वाटत होतं. तिच्या दोन्ही भोकांतल्या त्या दोन वस्तू शरीरात खूप खोलवर घुसल्यात असं तिला वाटत होतं. त्यानं केव्हाच व्हायब्रेटर आत ढकलणं थांबवलं होतं, पण अनिता स्वतः त्याला आत-आत घ्यायचा प्रयत्न करत होती. दोन्ही भोकं आवळून, मनगटं आणि घोट्यांना ताण पडेपर्यंत ओढून तिनं आपलं संपूर्ण शरीर ताणलं आणि एक जोरदार किंकाळी फोडत ती सुखाच्या परमोच्च बिंदूवर पोहोचली. तिच्या आयुष्यात पहिल्यांदाच तो क्षण इतका वेळ टिकला. तिच्या योनीचे स्नायू जसे ढिले पडू लागले तसे तिच्या गुदेतले स्नायू ताठरु लागले. आणि उत्तेजनेची पहिली लाट ओसरण्यापूर्वीच पुन्हा तिचं शरीर ताठरलं. गुदेत खुपसलेल्या रबरी प्लगमुळं तिनं लागोपाठ दुसरा ऑरगॅजम अनुभवला. एकाच वेळी अतीव वेदना आणि परमसुखाचा अनुभव ती घेत होती.
हळूहळू तिचं शरीर ढिलं पडू लागलं. लोंबकळलेल्या अवस्थेत तिचा चेहरा तिच्या छातीवर झुकला. त्यानं पुढं होऊन तिच्या योनीतला व्हायब्रेटर उपसून काढला. तिच्या शरीरात पुन्हा त्राण यायला थोडा वेळ लागला. थोडीशी ताकद एकवटून जेव्हा तिनं मान वर उचलली तेव्हा…
…खोलीतले सगळे लाईट लागलेले होते. त्या लख्ख उजेडात तिला दिसल्या साधारण पंधरा खुर्च्या, तिच्यापासून फक्त दहा-एक फुटांवर. अविश्वासानं ती त्या खुर्च्यांकडं, आणि अर्थातच त्यावर बसलेल्या लोकांकडं बघत राहिली. साधारण तीस ते पन्नास वयाचे पुरुष… आणि स्त्रियासुद्धा होत्या त्यात. सगळे आनंदानं आणि कौतुकानं अनिताकडंच बघत होते. सगळ्यात शेवटच्या खुर्चीवर अमित बसला होता, तिच्याकडं अभिमानानं बघत. अमितला बघताच तिला हायसं वाटलं. पण दुसर्‍याच क्षणी तिला स्वतःच्या अवस्थेची आणि नुकत्याच घडलेल्या ‘प्रदर्शना’ची आठवण झाली. लाजेनं चूर होऊन तिनं मान खाली घातली, पण आपलं अनावृत्त शरीर झाकण्यासाठी स्वतःचे हातसुद्धा हलवू शकत नव्हती. आणि तसंही आता काय लपवायचं होतं? सगळा ‘शो’ तर मिटक्या मारत बघितलाच की त्यांनी…
तिच्या डोक्यात या सगळ्या विचारांचा गोंधळ चालू असतानाच, तिला मागून थंडगार पाण्याचा स्पर्श जाणवला. इतका वेळ तिच्या शरीराशी खेळणारा तो अनोळखी तरुण, हातात पाण्याचा पाईप घेऊन तिला ‘थंड’ करत होता. दोन्ही हात आणि पाय बांधलेल्या अवस्थेत त्याच्याकडून आंघोळ घालून घेण्याशिवाय तिच्याकडं कुठला पर्यायच नव्हता. तिच्या नग्न शरीराला वळसा घालत त्यानं तिला डोक्यापासून पायापर्यंत पूर्ण भिजवून टाकलं. आधी नितंबावर पडलेले चाबकाचे फटके, मग बांधल्यामुळं हाता-पायांना आलेली रग, त्या क्रीममुळं आणि त्याच्या हाताळण्यामुळं हुळहुळणारे स्तन आणि निप्पल्स, दोन्ही दिशांनी झालेलं अनपेक्षित आक्रमण सोसलेली तिची दोन्ही नाजूक भोकं, आणि या सगळ्या प्रकारात तापून उठलेलं तिचं जवान कोमल शरीर… अशा वेळी त्या थंडगार पाण्याची तिला खरंच गरज होती!
तिला पूर्ण भिजवून झाल्यावर त्यानं पाणी बंद केलं आणि पुढं येऊन तिचे पाय मोकळे केले. बराच वेळ फाकवून धरलेले पाय अनितानं जवळ आणले आणि सरळ उभं राहण्याचा प्रयत्न केला. मग त्यानं वर टांगलेला दोर खाली सोडून तिचे हातही मोकळे केले. काही क्षणच तिला असं मोकळं सोडून तो पुन्हा तिच्या बाजूला आला. मगाचचं टेबल पुढं ओढून त्यानं अनिताला त्याच्यावर झोपायला लावलं. त्याच्या कुठल्याही कृतीला विरोध करण्यासाठी ना तिच्या शरीरात त्राण होते, ना मनात इच्छा!
टेबलवर तिला पाडून त्यानं तिचे हात वर बांधून टाकले. यावेळी तिचे पाय घोट्यापाशी न बांधता त्यानं तिच्या मांड्यांभोवती पट्ट्या गुंडाळल्या. टेबलाच्या दोन्ही बाजूंना असलेल्या हुक्समधे या पट्ट्या अडकवून टाकल्यानं अनिताचा योनीप्रदेश आता मगाचच्या पेक्षा जास्त उघडा पडला. आता समोरुन तिच्या गुलाबी योनीपाकळ्या फाकलेल्या दिसत होत्याच, शिवाय अजून तिच्या मागच्या भोकातच असलेला रबरी प्लगसुद्धा व्यवस्थित दिसत होता. त्यानं थोडा वेळ तिला तशाच अवस्थेत सोडून दिलं. आता खोलीत बसलेल्या आणि आपल्याकडंच बघणार्‍या लोकांच्या विचारानं तिला लाजेबरोबरच उत्तेजनाही वाटू लागली. अमितसुद्धा आपल्या आजूबाजूला आहे हे आठवून ती निर्धास्तपणे त्या टेबलवर पडून राहिली, पुढच्या हल्ल्याची वाट बघत…
आणि मग तिला जाणवला व्हायब्रेटरचा परिचित स्पर्श… आधी तिच्या पायांवर, मग तिच्या पुष्ट मांड्यांवर, मग तिच्या सपाट पोटावर, खोलगट बेंबीभोवती, आणि मग हळूहळू वर सरकत तिच्या दोन्ही स्तनांवर, तिच्या कडक निप्पल्सवर. इतक्या कमी वेळात आपण पुन्हा उत्तेजित होतोय यावर तिचा स्वतःचा विश्वास बसत नव्हता. तिच्या फाकलेल्या मांड्यांमधून तिच्या योनीरसाचा ओघळ तिच्याच गुदाभोकाकडं चाललेला तिला जाणवला. आणि तो ओघळ टिपणार्‍या पंधरा-वीस अनोळखी स्त्री-पुरुषांच्या नजरा आठवून ती प्रचंड उत्तेजित झाली. अनावर होऊन तिच्या तोंडातून ‘आह्‌ आह्‌’ असे विव्हळण्याचे आवाज येऊ लागले.
अचानक व्हायब्रेटर बंद झाला. अनिताची उत्तेजना आता तिच्या शरीरात मावत नव्हती. ती जोरजोरात विव्हळू लागली, ओरडून ओरडून त्या अनोळखी पुरुषाला जवळ बोलवू लागली. काही सेकंदच मधे गेले असतील आणि मग तिला अतिशय अनोळखी आणि अनपेक्षित स्पर्श जाणवला तिच्या दोन मांड्यांच्या मधे…
आश्चर्यानं तिनं मान वर उचलून बघितलं तर तो अनोळखी तरुण चक्क तिच्या योनीपाकळ्यांवरुन आपली लांबसडक जीभ फिरवत होता. तिनं समाधानानं हसून त्याच्याकडं बघितलं आणि मग टेबलावर मागं मान टाकून आपलं शरीर सैल सोडून दिलं. आता तो तिच्यासाठी अनोळखी नव्हता. खोलीतली इतर माणसं तिच्यासाठी अस्तित्वात नव्हती. अमितचा तर विचारसुद्धा तिच्या डोक्यात नव्हता. त्या तरुणाच्या लांब आणि राकट जिभेचं स्पर्शसुख अनुभवत ती डोळे मिटून निपचीत पडून राहिली. पुढच्या ऑरगॅजमवेळी तिच्या चेहर्‍यावर भलं मोठं हसू होतं.
किती वेळ तो तिची योनी चाटत होता, किती वेळ ती अशी टेबलवर पडून होती, जागी होती की झोपली होती… काही कळायला मार्ग नव्हता. तिला फक्त एवढंच कळालं की, खोलीमधे पुन्हा ते दोघेच उरले होते, तिचे हातपाय मोकळे सोडले होते, तिच्या गुदाभोकात घातलेला रबरी प्लग काढून टेबलावर शेजारीच ठेवला होता, आणि तिच्या आयुष्यातलं परमोच्च संभोगसुख प्रत्यक्ष संभोग न करताच तिला मिळवून देणारा तो अनोळखी तरुण तिच्यासमोर अदबीनं उभा होता. सावकाश उठून ती टेबलवरुन खाली उतरली. त्याच्या हातात तिचे कपडे होते. आता कपडे घालताना मात्र तिनं त्याच्याकडं पाठ केली… लज्जारक्षणासाठी नव्हे, तिच्या टाईट ब्रेसियरचं हुक लावून देण्यासाठी. त्यानंदेखील आनंदानं तिला कपडे घालायला मदत केली.
कपडे घालून झाल्यावर तो अनिताला घेऊन पुन्हा त्या वॉचमन केबिनपर्यंत आला. समोर तीच काळी मर्सिडीज उभी होती. मर्सिडीजचा ड्रायव्हर, रमेश, तिच्यासाठी दार उघडून थांबला होता. ड्रायव्हरचं नाव आठवताच अनिताला खुदकन्‌ हसू आलं. मागं वळून तिनं त्या ‘अनोळखी तरुणा’ला भेटल्यापासून पहिल्यांदाच विचारलं,
“तुझं नाव काय?”
तो हसला. तिच्या जवळ सरकत त्यानं तिचा हात हातात घेऊन दाबला आणि म्हणाला,
“माझं नाव महत्त्वाचं नाही. पण मला पुन्हा भेटावंसं वाटलं तर अमितलाच सांग. तो नक्की तुला माझ्याकडं घेऊन येईल. लवकरच भेटू…”
त्याला मिठी मारुन त्याचं एक रसरशीत चुंबन घ्यावं असं अनिताला मनापासून वाटलं. पण तिला वाटेल ते करण्याइतके त्राण तिच्या शरीरात आता उरले नव्हते. त्यामुळं नुसतंच हसून तिनं त्याला “थँक्स” म्हटलं आणि गाडीकडं चालू लागली.
गाडीत मागच्या सीटवर अमित तिची वाट बघत होता. आत शिरताच अनितानं स्वतःला अमितच्या कुशीत झोकून दिलं. अमितनं तिच्या डोक्यावर प्रेमानं थोपटत ड्रायव्हरला निघण्याचा इशारा केला.
ती काळी मर्सिडीज पुन्हा इंडस्ट्रीयल एरियाच्या अरुंद रस्त्यांवरुन गजबजलेल्या शहराकडं धावू लागली. अमितनं बाजूला ठेवलेला व्हिडीयो कॅमेरा हातात घेतला आणि अनिताकडं त्याचा डिस्प्ले धरत म्हणाला,
“गाडीतून उतरल्यापासून तू जे काही केलंस… किंवा तुझ्यासोबत जे काही केलं गेलं, ते सगळं या व्हिडीयो टेपमधे आहे. कसली धाडसी आहेस तू, अनि! आय होप, तू हे धाडस एन्जॉय केलंस…”
अनिता फक्त हुं हुं करत त्याच्या कुशीत सुस्तावली होती. तिच्या चेहर्‍यावरुन ओसंडणारं हसू आणि समाधानच तिच्या वतीनं बोलत होतं. तिला बोलण्याचाही त्रास न देता पुन्हा थोपटत अमितनं तिच्या धाडसाची टेप प्ले केली. आजचा प्लॅन तर यशस्वी झाला. आता पुढच्या धाडसासाठी अनि लवकरच तयार होईल, या विचारानं तो स्वतःवरच खूष झाला होता…